Choroba Cushinga u psa (znana również jako zespół Cushinga) to stan, w którym nadnercza wytwarzają nadprodukcję niektórych hormonów (głównie ACTH i kortyzolu). Termin medyczny określający tę chorobę to hiperadrenokortycyzm. W dosłownym tłumaczeniu „hiper” oznacza nadmierną aktywność, „adreno” oznacza nadnercza, a „kortyka” odnosi się do zewnętrznej części (kory) nadnerczy. Choć ta jednostka choroba dotyczy głównie psów w średnim i starszym wieku (powyżej 9. roku życia), to coraz częściej diagnozowana jest także u młodszych zwierząt.
Sprawdź, jakie są przyczyny i czym charakteryzuje się choroba nadnerczy u psa.
Choroba Cushinga u psa – przyczyny
Zespół Cushinga u psa ma wiele przyczyn, spośród których wyróżnia się trzy szczególnie częste. Właściwa identyfikacja źródła problemu jest bardzo ważna, ponieważ w zależności od przyczyny, choroba ta wymaga odmiennego leczenia i wiąże się z innym rokowaniem.
1. Guz przysadki mózgowej
Najczęstszą przyczyną choroby Cushinga u psa (85% - 90% wszystkich przypadków) jest guz przysadki mózgowej (znajdujący się u podstawy mózgu). Guz może być łagodny (nieszkodliwy) lub złośliwy (rakowy). Powoduje on, że przysadka mózgowa wytwarza nadprodukcję hormonu (ACTH), który stymuluje nadnercza do nadprodukcji kortyzolu.
Guzy przysadki, w zależności od wielkości, mogą naciskać na pobliskie organy i zakłócać ich działanie, powodując szereg niecharakterystycznych objawów, co utrudnia rozpoznanie i leczenie choroby.
2. Guz nadnerczy
Choroba Cushinga może być wynikiem łagodnego lub złośliwego guza samego nadnercza (odpowiednio gruczolaka lub raka). Jeśli guz jest łagodny, usunięcie chirurgiczne jest w stanie wyleczyć chorobę. Jeśli natomiast guz jest złośliwy, operacja może sprawić, że choć zwierzę będzie cieszyło się dobrym komfortem życia, to jednak rokowanie w tym przypadku jest mało korzystne.
3. Nadmiar kortyzolu spowodowany długotrwałym stosowaniem sterydów
Choroba Cushinga u psów może być również wywołana nadmiernym podawaniem sterydów doustnych lub w zastrzykach (mówimy wówczas o jatrogenniej chorobie Cushinga). Chociaż sterydy są zwykle włączane do leczenia z uzasadnionych powodów medycznych, może się zdarzyć, że ich nadmiar stanie się z czasem szkodliwy dla psiego pacjenta.
Zespół Cushinga u psa – objawy
Hormony nadnerczy mają wpływ praktycznie na wszystkie układy i narządy w organizmie zwierzęcia, dlatego Cushing u psa może objawiać się zarówno zmianami w wyglądzie czy zachowaniu, jak i dawać symptomy charakterystyczne dla chorób neurologicznych.
Niezależnie od przyczyny, objawy choroby Cushinga są jednak zasadniczo takie same. Jak rozpoznać czy to, na co cierpi Twoje zwierzę, to właśnie choroba Cushinga? U psa objawy, które obserwujemy najczęściej, to:
- wzrost apetytu,
- zwiększone pragnienie.
- częstsze oddawanie moczu,
- letarg (wzmożona senność i niechęć do aktywności),
- miopatia, czyli sztywność tylnych kończyn (ogólne problemy z motoryką),
- powiększenie i opuszczenie brzucha,
- matowa, sucha i łamliwa sierść.
Jak diagnozowany jest Cushing u psa?
Do diagnozowania i potwierdzania choroby Cushinga służy szereg testów. Główne z nich to:
- test stymulacji ACTH (inaczej test rezerwy nadnerczowej) – badanie polega na pomiarach stężenia kortyzolu we krwi przed i po podaniu syntetycznego ACTH (Synacthen, Cortosyn);
- test hamowania małą dawką deksametazonu (LDDS) – badanie przesiewowe polegające na pomiarze stężenia kortyzolu w surowicy (na czczo).
Po stwierdzeniu charakterystycznych objawów i wstępnym rozpoznaniu choroby lekarz weterynarii może zlecić rozszerzone badanie moczu (istotny parametr to stosunek kortyzolu do kreatyniny) oraz morfologię. Do niepokojących wyników należą te, w których zauważysz:
- podniesiony poziom leukocytów,
- obniżenie limfocytów,
- zmniejszona ilość eozynocytów,
- zwiększona ilość trombocytów.
Choroba Cushinga u psa a rokowanie
Zastanawiasz się, ile może żyć zwierzę, u którego zdiagnozowana została choroba Cushinga? U psa rokowania zależą przede wszystkim od tego, jak szybko wykryto chorobę oraz w jakim wieku jest sam pupil. Leczenie pozwala wydłużyć życie psa średnio o 2-4 lata. Zadbane, młode i dobrze karmione psy są w stanie przeżyć nawet 5 lat od momentu zdiagnozowania przypadłości.
Tak jak w przypadku każdej choroby, najważniejsza jest profilaktyka. Chorobę Cushinga łatwo pomylić z otyłością, a zmiany wyglądzie w witalności usprawiedliwiać wiekiem czworonoga. Pamiętaj jednak, że nieleczona choroba Cushinga prowadzi do szybkiej śmierci. Jeśli więc Twój pies jest w grupie ryzyka (skończył 9 lat i cierpi na nadwagę), powinieneś kompleksowo i regularnie go badać.
Aby zapewnić zwierzęciu odpowiedni komfort, podawaj mu karmę dostosowaną do wieku i wzrostu. Świetnie sprawdzi się np. Fitmin dog Purity Grain Free Senior&Light Lamb – to mieszanka odpowiednia dla starszych psów i z tendencja do tycia czy z nadwagą.
Nie wiesz, jak prawidłowo karmić psa? Poznaj najważniejsze zasady żywienia.