Rodzaje niepełnosprawności u kotów
Istnieje kilka najczęstszych niepełnosprawności, które można spotkać u kotów. Należą do nich m.in.
- Niepełnosprawność ruchowa, np. amputacja, paraliż lub niedowład łap,
- uszkodzone narządy zmysłów,
- zmiany w mózgu zwierzęcia.
Każda z niepełnosprawności wiąże się z innymi utrudnieniami i potrzebami w życiu Twojego pupila. Aby wiedzieć, jak dbać o niepełnosprawnego kota, najpierw musisz ustalić, co dokładnie mu dolega.
Niepełnosprawność ruchowa
Niepełnosprawny kot może zmagać się z brakiem albo upośledzeniem kończyn od urodzenia lub w wyniku wypadku. Co ważne, kocięta, które od samego początku uczą się życia bez czterech sprawnych łap, radzą sobie lepiej od zwierząt, które stały się niepełnosprawne w starszym wieku.
Trójłapki, czyli koty bez jednej kończyny, niemal wcale nie odczuwają swojej niepełnosprawności. Trzy łapy w zupełności sprawdzają się w zabawie, biegach i skokach. Powinieneś jednak zwracać uwagę na to, żeby kot zbytnio nie przytył. Waga będzie bardziej obciążać stawy zwierzęcia. Amputacja, paraliż albo niedowład dwóch tylnich łapek jest już większym wyzwaniem. Zakres ruchów jest znacznie ograniczony.
Upośledzenia ruchowe są zazwyczaj łatwe do zdiagnozowania przez właściciela. Jednak zawsze warto korzystać z pomocy i ekspertyzy weterynarza. Lekarz nie tylko wykona badania łap, ale również sprawdzi, czy nie ma dodatkowych schorzeń, np. zwyrodnień, a także skontroluję wagę, która u zwierząt z niepełnosprawnością fizyczną jest bardzo ważnym czynnikiem wpływającym na stan pupila.
Upośledzone zmysły
Mniej widoczną niepełnosprawnością u kota może być słaby wzrok, słuch albo całkowita ślepota czy głuchota. Aby samodzielnie zdiagnozować chorobę, należy bardzo uważnie obserwować zwierzę (nie zapominając rzecz jasna o wizycie u specjalisty i wykonaniu odpowiednich badań). Wpadanie na różne przedmioty i problemy z poruszaniem w nowej przestrzeni świadczą z dużym prawdopodobieństwem o kłopotach ze wzrokiem. Brak reakcji na dźwięki wskazuje na uszkodzony słuch.
Niepełnosprawny kot nie jest całkowicie nieporadny i może naprawdę dobrze sobie radzić. Gdy jeden ze zmysłów ulega pogorszeniu, inne wyostrzają się. Z czasem zwierzę, które straciło jeden z nich, nauczy się polegać na pozostałych.
Problemy z móżdżkiem
Hipoplazja móżdżku polega na niepełnym wykształceniu się tego organu. Najczęściej spowodowana jest zakażeniem ciężarnej kotki wirusem, który zakłóca prawidłowy rozwój płodu. Może być też przekazywana genetycznie. Koty z tą przypadłością nazywane są często „kiwaczkami” – to ze względu na charakterystyczny sposób poruszania się.
Sygnałami, które świadczą o tej chorobie, są przede wszystkim:
- nieprawidłowa koordynacja ruchów,
- kiwanie się,
- drżenie,
- problemy z równowagą i orientacją w terenie.
Jak dbać o niepełnosprawnego kota?
Jak pomóc kotu z niepełnosprawnością? Jest kilka kwestii, na które powinieneś jako opiekun zwrócić szczególną uwagę.
Po pierwsze, upewnij się, czy niepełnosprawny kot potrafi sam zadbać o swoją higienę. W razie potrzeby sam zadbaj o czystość sierści i pupy. Wybierz kuwetę z bardzo niskim progiem, żeby zwierzę samo mogło do niej wejść lub używaj mat dla szczeniąt i kociąt. Jeśli Twój pupil nie jest w stanie kontrolować swoich potrzeb, dobrym rozwiązaniem będą pieluchy z wycięciem na ogon.
Kot nie zdaje sobie sprawy ze swojej niepełnosprawności i z tego, że coś jest z nim nie tak. Mimo swoich ograniczeń chce się bawić jak zdrowe zwierzęta. Pamiętaj o tym i zapewniaj mu odpowiednią stymulację za pomocą nowych zabawek i udostępnij mu wyjście na zabezpieczony balkon. Wyjście do przydomowego ogrodu umożliwi mu specjalny koci chodzik lub wózek z lekkiego materiału.
Niepełnosprawny kot w domu
Niezwykle ważne jest przygotowanie przestrzeni do potrzeb niepełnosprawnego kota. W przypadku zwierzęcia mającego problemy z poruszaniem się usuń z drogi wszelkie przeszkody, takie jak kable, progi czy dywany. Porządek sprzyja także kotom niewidomym. Dobrym pomysłem jest zamontowanie ramp o antypoślizgowej powierzchni, które umożliwią wspięcie się do trudno dostępnych miejsc.
Podobne ułatwienia sprawdzą się w przypadku kotów cierpiących na hipoplazję móżdżku. Koniecznie porozkładaj miękkie poduszki pod półkami, parapetami i innymi wysokimi miejscami, na które lubi wspinać się Twój pupil.
Czujność na jeszcze wyższym poziomie
Jesteś właścicielem zwierzęcia z niepełnosprawnością? Koniecznie pozostawaj w stałym kontakcie z weterynarzem i regularnie chodź z kotem na wszelkie potrzebne badania, m.in. krwi. Sam obserwuj w domu zachowanie zwierzęcia i w razie potrzeby – działaj. Pupil z pewnością odwdzięczy Ci się miłością okazywaną Ci każdego dnia.