Husky syberyjski – pochodzenie
Husky syberyjski, znany również jako pies syberyjski, pochodzi z rejonu Kołyma w Północnej Syberii. Rasę tę w przeszłości wykorzystywano do ciągnięcia niewielkich ładunków na bardzo duże odległości. Zaliczany jest do grupy szpiców i sekcji północnych psów zaprzęgowych. Przodkami huskich były tzw. jezdovyje sobaki – psy, które selekcjonowano wyłącznie pod kątem cech użytkowych (krzyżowano je też z wilkami). Oficjalnie wzorzec rasy za ojczyznę huskich uznaje jednak Kanadę. Psy te zostały tam sprowadzone w 1909 roku przez rosyjskiego handlarza futrami.
Husky brały udział głównie w wyścigach psich zaprzęgów. Były bardzo popularne w środowisku maszerskim (maszer to przewodnik psiego zaprzęgu), ale także wśród hodowców i miłośników czworonogów, stając się z czasem psami towarzyszącymi i rodzinnymi. Pierwsze kluby rasy powstały w Stanach Zjednoczonych. AKC opracowało i zatwierdziło wzorzec w 1930 roku, FCI nieco później, bo dopiero w roku 1966. Aktualnie psy husky spotkać można na całym świecie, w Polsce cieszą się coraz większym uznaniem.
Husky syberyjski – budowa anatomiczna, wygląd
Budowa anatomiczna psów rasy husky jest bardzo zbliżona do genotypu wilka. Majestatyczna postawa ciała, sportowa sylwetka i wielokolorowe oczy to jedne z najbardziej charakterystycznych cech tej Rasy. Psów syberyjskich nie sposób pomylić z innymi również ze względu na to, że nie potrafią szczekać – wydają dźwięki przypominające coś pośredniego między szczekaniem a wyciem. Rasa ta jest na ogół bardzo cicha.
Szata syberyjskiego husky składa się z niezbyt długiego włosa okrywowego i bardzo gęstego podszerstka, który tysiące lat temu umożliwiał psom przeżycie podczas arktycznych mrozów. Wszelkie typy i kombinacje umaszczenia są dopuszczane, łącznie z niezwykle rzadko spotykanym – jednolicie czarnym. Ogon w spoczynku jest u tej rasy opuszczony, w sytuacji zagrożenia pies unosi go powyżej linii grzbietu. Uszy są natomiast zawsze stojące, niewielkie, trójkątnego kształtu, o zaokrąglonych wierzchołkach.
Psy osiągają w kłębie maksymalną wysokość od 53,5 do 60 cm oraz wagę między 20,5 a 28kg. Suczki są nieco drobniejsze, w kłębie mają 50,5 - 56 cm i ważą od 15,5 do 23 kg.
Jaki charakter mają psy syberyjskie?
Husky syberyjski przejawia wiele atawistycznych zachowań, których przyszły właściciel powinien być świadomy. Instynkt łowiecki u tej rasy jest na tyle silny, że jeśli pies zobaczy zwierzynę, może się od razu na nią rzucić. Dotyczy to zarówno dziko żyjących gatunków, jak i mniejszych zwierząt domowych. Siberian husky świetnie nadaje się do domu z ogrodem. Trzeba mieć jednak na uwadze, że psy te często kopią pokaźnych rozmiarów nory.
Psy syberyjskie uwielbiają ludzkie towarzystwo i szybko przywiązują się do właścicieli. Doskonale dogadują się z dziećmi, dlatego stanowią świetny wybór dla wielodzietnych rodzin. Warto jednak pamiętać o tym, że husky kocha ruch i potrzebuje go na równi z jedzeniem, piciem i snem.
Właściciel psa tej rasy musi liczyć się z koniecznością codziennego przemierzania wielu kilometrów, by zapewnić swojemu pupilowi odpowiednio dużo aktywności. Trzeba też wykazać się pewną kondycją fizyczną i zamiłowaniem do outdooru – niezależnie od pogody czy pory dnia, z huskym należy wychodzić regularnie. Zimowe wyjazdy w góry czy wspólne zabawy na świeżym powietrzu – to jedne z ich ulubionych atrakcji.
Niewybiegany husky syberyjski sam zacznie szukać ujścia dla swojej energii, a wtedy może rozszarpać kanapę lub zniszczyć meble. Husky znane są z tendencji do ucieczek. Nawet solidne ogrodzenie nie pomoże, gdy instynkt weźmie u nich górę. Mogą je bez problemu przeskoczyć lub zrobić podkop. Ucieczki to jasny komunikat dla człowieka, że pies jest znudzony lub sfrustrowany brakiem aktywności.
Widok spuszczonego ze smyczy syberyjskiego husky to prawdziwa rzadkość. Jak wiadomo, husky były wykorzystywane jako psy zaprzęgowe. Wiosną odpinano je z łańcucha i pozostawiano samym sobie. W tym czasie nie mogły liczyć na opiekę ze strony człowieka i same musiały zorganizować sobie posiłek.
Rasa została ukształtowana tak, by wyeliminować agresję w stosunku do człowieka. Husky co prawda będzie bronił terytorium przed innym psem, ale kompletnie nie nadaje się na psa stróżującego. Ewentualnego intruza wpuści na naszą posesję i jeszcze wylewnie się z nim przywita. Psy te mają silenie rozwinięty instynkt stadny i najlepiej czują się w grupie, dlatego warto zapewnić im towarzystwo.
Jak dbać o psa rasy husky?
Husky syberyjski linieje w sposób charakterystyczny dla wilka, tj. wiosną i jesienią "wymienia" cały podszerstek. Martwy włos wychodzi z niego całymi "płatami". Aby skrócić czas linienia i choć trochę zapanować nad wszechobecną w domu sierścią, trzeba psa codziennie wyczesywać oraz wzbogacić jego dietę o nienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6. Poza okresem linienia (który trwa zwykle 3-4 tygodnie) husky nie wymaga szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych.
Husky syberyjski cieszy się na ogół dobrym zdrowiem i rzadko pojawia się w gabinecie weterynaryjnym. U rasy tej mogą jednak wystąpić dolegliwości ze strony narządu wzroku, w tym zaćma czy zespół suchego oka (inaczej znany jako suche zapalenie rogówki i spojówki). Dobrze zadbany pies, który ma zapewnioną sporą dawkę ruchu i karmiony jest wysokiej jakości karmą, dożywa nawet 15 lat. To imponujący wynik jak na średniej wielkości rasę.
Husky syberyjski – ile kosztuje pies z rodowodem?
Zastanawiasz się, ile kosztuje husky syberyjski? Cena psa, który pochodzi z renomowanej hodowli i posiada rodowód wraz z metryką ZKwP, waha się od 4 do 7 tysięcy złotych. Za czworonoga przeznaczonego do dalszej hodowli i rozrodu, trzeba zapłacić nieco więcej, bo ok. 10 tysięcy złotych. Cena zależeć będzie również od tego, jakie umaszczenie ma husky sybersjski. Szczeniaki w typie rasy, czyli mieszańce, kosztują około 1-2 tys. złotych.
Psy pochodzące z pseudo hodowli mogą jednak mieć poważne wady genetyczne, dlatego warto wystrzegać się takich ofert.
Dowiedz się również, jakie są charakterystyczne cechy rasy „Golden retriever”